De meeste Nederlandse zeilers hebben nu een reparatieve nachtrust in eigen bed achter de rug maar veel Duitse zeilvrienden zitten nog op de autobahn. En de verst reizende, Martin Lehner, is al weer terug in regenachtig Wenen waar hij nog wat persoonlijke observaties en lessen deelde (zie helemaal onderaan). De zondag rustdag om weer bij te komen. En dat was ook nodig: de ONK en EURO achter elkaar hakt er in. Maar: het was weer strijd om van te genieten. Dit zijn de hoogtepunten van een wedstrijdjaar! Een terugblik:
Van 43 naar 62 deelnemers: een Euro in eigen land wil je niet missen. Ook onze Oosterse vrienden niet. Ze kwamen van ver: Oostenrijk en de voormalige ’Ossies’ was uitstekend vertegenwoordigt. En de ’Wessies’ al niet minder. En iedereen had er zin in. Ook de uitgebreide Nederlandse delegaties uit alle vloten. De Zuid mannen kwamen met eigen boten en -eigen- vrouwen. Het triomferende Rotterdam-Reeuwijk had een eigen ’Rotterdam-huis’ en sleepboot met Olympiajol deskundige (Herman van Eijk). De Friezen en Gruno’s reden iedere avond naar eigen lakens. Vloot Spiegel-Loosdrecht verrijkte de plaatselijke BNB’s. Want niemand wil dit grootse kampioenschap op eigen water missen!
Helaas is schoon water niet enkel een goede ontwikkeling want de -lokale- velden met fonteinkruid rukten op naar de Beulaker. De Belterwiede, jarenlang gemaaid en nu vooral begroeid met bodembedekkers: dus we konden daar heen uitwijken. Wel met consequenties: vroeg op voor de sleep door de brug. Oef..... daarna nog een dik uur wachten op het water. Een van de weinig mindere punten van deze week.
Ook moesten we splitsen in Goud en Zilver. Tegen ons aller wens in: ONK’s vaar je op groot water en tegen elkaar. Officieel IOU beleid. Maar: op de Belterwiede was dit zeker niet mogelijk. En dat had consequenties. De verdedigend EURO kampioen liep tegen twee DSQ’s aan en moest in de EURO verder. Ook een andere oud kampioen werd op de Friese vlootapp al genoemd als ’Zilver-zeiler’, maar de berichten over zijn vroegtijdige dood bleken overdreven. Er waren slechts drie selectiewedstrijden voor de splitsing: dat heeft voor en nadelen. Want nu kregen we ’onverdiende uitvallers’ maar ook zeven wedstrijden van de ’gelijken’ tegen elkaar. Zowel in Goud en Zilver dus felle maar mooie strijd.
We roepen al jaren: er zijn veel goede zeilers in de Olympiajol, de top is breed. En dat bleek ook wel, compacte velden voeren over de Belterwiede. Kwam je niet lekker uit die start, dan liep je dus zo tegen veel punten op. Er werd dus zeer wisselend gevaren. Op die ene uitzondering na. Die uitzondering vertelde ook dat hij zo graag in onze klasse vaart OMDAT hier zo breed sterk wordt geracet. Niet drie boten die de buit verdelen maar bikkelharde strijd onder veel aan-elkaar-gewaagden tot de streep aan toe.
Voordat we de uitslagen in duiken, eerst nog een compliment over de organisatie van zo’n bovengemiddeld evenement. Want je kunt niet op de ’Biercup-autopiloot’, dit is grootser. Het werk van bijna net zoveel handjes op de wal als deelnemers op het water. Van prijs inkopers, lokale wethouder, horeca, meetteam, jury te water, uitslagen verwerking, fotograaf, RC boten, startschip, wedstrijdleider Dirk en zijn team, persbegeleiding, camera mannen en journalisten, vrouwen programma etc, etc, etc. En het klopte allemaal hoewel het echt hard werken was, zeker voor de wedstrijdleiding. Ook zeker nog even noemen: de dank aan al onze sponsoren waarbij Bouwinfosys en Conval er uitsprongen. ’Koopt bij onze adverteerders’ is een nog steeds een goede spreuk uit vroegere tijden! Vlootvoogd Fokko mag tevreden zijn met een topprestatie van het erg grote team en zeker ook hem zelf. Dat tekent onze klasse ook: betrokkenheid en verantwoordelijkheid genomen door zovelen. Geen gratuite dank: maar oprechte dank!!
Dan de Zilvervloot: die was niet voor Piet Hein maar voor Martin Kluin. Puntgelijk met Martin Pirner. Beide natuurlijk eigenlijk Goud-zeilers maar ja: die selectiewedstrijden! De vrijdag voer AUT 127 nog de eentjes, op één zege door de bootbouwer uit Bad Zwischenahn na. Maar de laatste dag werd zijn boot in Reeuwijk achtergelaten en de lange Oostwaartse reis aangevangen. Eerder was landgenoot Andreas Knittel al afgereisd. Tijden de ONK ziek geworden en de EURO was te veel. Prachtig dat deze sympathieke ’Ösis’ zo devoot naar de grote matches komen: wij Nederlanders beginnen nu ook hun Österreichische Staatsmeisterschaft te bezoeken.
Forse strijd dus voordat Michiel Eijsink de laatste plaats op het podium kon claimen. Ruim voor Reinout Plaatje en Wim van der Wal. Reinout zou vader Klaas trots hebben gemaakt: hij voer niet enkel sterk in pa’s oude bootje maar zette ook zijn eerste protest door. Dat woord klonk veel vaker over het wedstrijdwater. Niet alle keren werd het op de wal doorgevoerd, maar, en dat is goed nieuws, protestbehandelingen waren er wel! Vaak werd gewoon gedraaid maar zeker niet altijd. Dus in de toekomst is een goed voornemen: gebruik de protestkamer wanneer er iets echt iets wezenlijks fout is gegaan. Goed voor jouw resultaat én de eerlijkheid in de klasse.
De strijd om ons Europees kampioenschap was minder spannend. Bart van den Hondel stak er simpel weg, net als op de ONK, bovenuit. Zeker toen Martin wegviel kon Bart bouwen aan zijn voorsprong. Maar: je hebt maar 2 DSQ’s nodig en dan kan het spannend worden. Bart ’scoorde’ er eentje maar had ook bij twee meer dan voldoende voorsprong gehad. Gewoon heel knap en een bewijs van de stelling van zijn boot-uitlener: het eerste jaar vaar je de sterren uit de hemel. Maar het tweede jaar val je weer terug. Het is aan zijn protege Bart om deze stelling te falsificeren.
Nu komt Bart uit goed wedstrijd DNA, dat is bekend. Hij voer dertig jaar geleden hier voor het eerst, tijdens een Valken kampioenschap. De latere winnaar, pa Jan WIllem, had zijn zoon opgedragen enkel binnen de haven te varen met zijn optimistje. Pa, nu Opa, OVDH won destijds en werd aan een lang touw in een karretje te water gelaten: daar kon Bart dus nu ook niet aan ontsnappen.
Enfin: 14 punten over 8 wedstrijden. Gemiddeld alles bij de eerste twee: er was voor ons stervelingen geen strijden tegen. Gewoon degelijk naar voren schuiven, nooit naar achter. Niets opvallend behalve gedegenheid, én een jaloersmakend soepelheid en dus bootbeheersing. Zoals de oudere mannen in het veld denken te willen bewegen, doet de JVDH het.
Bart was niet de enige goed zeilende dertiger: ook Klaas Westerdijk voer sterk én bij de eerste tien. En, nog meer verrast keek Paul Dijkstra, de sympatieke en uitstekend wedstrijdzeilende PD-racer bouwer uit Friesland. Hij mopperde halverwege, want normaal varend in lichte en snelle én zelfgebouwde Solo’s en Contenders, was de overstap naar het ’plassepielen’ niet eenvoudig. Hij vroeg zich oprecht af of hij dit gedraai en complexe zeilen wel leuk vond, want zeer lastig. Maar, Paul kreeg het steeds beter onder de knie en keek verbaasd naar zijn einduitslag: de derde plaats!
\Nu zat alles ook dicht opeen: met zoveel wedstrijdjes, goede en slechte plekjes, raak je het overzicht kwijt. Tussen de laatste podiumplek en de zesde plek zaten enkel drie puntjes en dus de andere twee prijswinnaars Bart de Zee en Thies Bosch. Het was allemaal dicht opeen. Het viel een aantal gevestigde namen uit de twee landen niet mee hun plekje in de top tien op te eisen: daarvoor wordt te goed door te veel mensen gevaren. En dan heb je maar een kleine beetje tegenslag nodig.... Zoals de nummer twee op de laatste avond: de OVDH. Hij viel door een slechte laatste dag terug naar de negende plek. Trots op zijn zoon had de bovenhand. Enfin: motivatie voor de komende jaren...
Lastig dus, behalve dan voor de tweede plek: Frank Hänsgen met zijn sympathieke familie anderhalve week op avontuur door Nederland. Oud ONK winnaar op de Beulaker en ook nu weer verrast door zijn tweede plekje, hoewel ver achter de JVDH. Medezeilers waren minder verrast: Frank, de koning van het Duitse voorjaar, is nu eenmaal beresterk onder de windkracht 3,5. Maar hier stond ook meer wind, dus 20 plus uitslagen waren niet te vermijden. En de koning van het Nederlandse voorjaar was te all round. Maar, God zegene de twee aftrek wedstrijden. En dat hebben meer mensen gedacht!
Neem uw scribent, reeds zilver verklaard in Friesland door zijn 21 en 18 uitslagen tijdens de eerste twee starts. Op zijn hakken door naar de Goud op de 26e plek. Maar gelukkig vorm hervindend en opgerukt tot net naast het podium. Tevreden was hij. Gelukkig maar, want eerder deze week moest hij een verdrinkend eendje redden en vanaf de boot van Herman en Ank in het water springen. Ank maakte de bijgaande foto: de eend zwom net weg☺️
Ten laatste: een goed kampioenschap heeft oog voor de partners: dat programma was niet enkel goed gevuld maar ook goed geslaagd. Naar Urk, meevarend op rondvaartboot, lunches etc. Goed gedaan want tevreden partners = blije zeilers! In zijn dankwoord sprak onze IOU NED voorzitter Siep Schukken al over het typerende van mooie kampioenschappen: harde strijd op het water en gemeenschapszin en gezelligheid op de wal. Geen negatief gedoe maar volop plezier uit je sport en hobby. Hoe eenvoudig en waar klinkt dat!
Nu klaarmaken voor de IDM, over twee weken. Met minder vertrouwen voor een probleemloos kampioenschap dan de afgelopen week. Want er gebeurt daar veel, te veel en ook, niet in de goede richting. Tijdens de EURO werden de Duitse MK II meetbrieven per direct ingetrokken ondanks de andere afspraken met DSV en IOU GER. Een nieuw hoofdstuk in een bedenkelijke saga. Er zijn zeilers met een advocaat aan de gang. Wat is dit toch! Moet onze sport kapot?! Het gaat enkel om de geborduurde handdoek in onze amateur sport. Waarbij onze zeilersgemeenschap en de mooie strijd die we samen hebben centraal moet staan. En dat lijkt bij de instanties over de Oostgrens niet begrepen te worden.
Nog even een extra bewijs van de belachelijkheid hiervan: Bart won de ONK en EURO in de NED 562. Dit is de ’plug’ voor de MK II’s. Dus alle 45 laatste van Eijk boten moeten hier aan gelijk zijn. Behoudens het beetje krimp door de veelgebruikte mal. De NED 562 is van haver tot gort, en vele keren, officieel gemeten én goed gekeurd in Nederland en door DSV meters. Helemaal uitstekend, in ieder detail, en de beste boot in de afgelopen week gebleken.
Dus laten we het maar positief zien: wanneer uiteindelijk, en dat kan niet zonder een fatsoenlijke overgangsperiode, de andere MK II boten zijn aangepast worden deze alleen maar sneller. Dank aan de ‘instanties’. Het gaat dus om niets: het vooral negatieve energie in een eertijds bloeiende internationale Olympiajol gemeenschap. Dat die onder druk gezet wordt door de ’founding fathers’ is niet enkel ironisch: het is vooral dramatisch......
Hieronder nog foto links en straks ook een link naar de TV uitzending op de regionale zender: de camera ploeg was prominent aanwezig! Dank aan Meta voor de honderden prachtige plaatjes! Iedere zeiler vind zichzelf terug!
Meta Pijlman foto album Donderdag
Meta Pijlman foto album Zaterdag
Bericht van de AUT 127 uit Wenen 🌧; Een kleine samenvatting van mijn persoonlijke EURO:
Het nieuwe kwaliteitsniveau dat Bart naar onze klasse heeft gebracht is geweldig. Het zal onze klasse een stap vooruit helpen, ook in de perceptie van zeilers uit andere klassen.
Het splitsen van het veld zorgt voor spannende races, vooral tijdens de kwalificatieronde, maar brengt ook moeilijkheden met zich mee. Bijvoorbeeld: hoeveel races moeten we varen in de kwalificatie?
8 races in twee dagen of 10 races in drie dagen is te ambitieus in een boot waarbij je moet hangen, zeker voor een amateurklasse. Het gaat niet om het totaal aantal races, maar om het aantal per dag. Ik denk dat maximaal 3 races per dag een goede keuze is.
Racen in de Silver Fleet is niet interessant, omdat de beste plek altijd de tweede helft plus één is… Conclusie: vermijd het splitsen van het veld als het mogelijk is.
Locaties moeten zo gekozen worden dat er minstens +/-80 boten samen kunnen starten. Bij het varen in één vloot moet het eerste kruisrak ook lang genoeg zijn voor zoveel boten. Rekening houdend met deze eisen, denk ik dat het Gravelinger Meer een goede keuze is voor het ONK volgend jaar.
Na het finishen van een race vraag ik vaak aan het wedstrijdcomité of de vorige start schoon was. Dat vergat ik na de tweede race. Daardoor wist ik niet dat ik een BFD had toen ik me voorbereidde op de derde start. Deze fatale fout was mijn persoonlijke gamechanger voor deze EURO. Ik zal dit onthouden en hoop dat ik nooit meer zo’n fout maak in mijn verdere zeilcarrière 😊
De organisatie en het wedstrijdcomité van de EURO waren erg goed. Je kon in veel kleine details zien hoeveel moeite ze erin hebben gestoken. Hopelijk kunnen de “Italianen” volgend jaar het niveau van ZV Beulaker evenaren! 👍😊
Tot snel! Martin
--------------------------------------------------------------------
Spannend is het natuurlijk niet meer geworden. Prachtig varen en strijden wel. Om de plekken achter Bart van den Hondel dan. Want die was ongenaakbaar. Met hetzelfde karretje als vader dertig plus jaren terug van de slipway af. Achter Bart werd het een zoekplaatje waar slechts het software programma voor de uitslagen wijs uit kon worden. Alles dicht opeen. Maar het was Frank Hansgen op twee voor de debuterende Paul Dijksta. Morgen meer.
In de Zilver won Michael Kluin uit Bad Zwischenahn.
Het was een geslaagde EURO! Geen gezeur of gedoe, ten minste niet meer dan om wedstrijdgerelateerde zaken, en vooral veel plezier.
Prachtig foto album van de wedstrijden op de slotdag. Met grote dank aan Meta Pijlman ........
----------------------------------------------------------------
Vier potten vandaag met wisselende wind van 2-3 tot 5 Bft. Maar geen wisselende winnaar: Bart van den Hondel is ook vandaag de grote man: 1,1,1 en een aftrekker: 5. Niemand kan zijn constantheid evenaren. Zeker niet nu de nummer twee van de ONK Martin Lehner, door twee DSQ’s, in de Zilver is beland. Daar heeft ook hij drie eentjes. Maar toch staat hij in de zilver nog niet bovenaan: dat is Michael Kluin.
In de Goud dus op buitengewoon grote afstand de JVDH, voor zijn vader en Wilco Aukes. Maar er wordt zo wisselend gevaren dat voor de zijplekjes op het podium nog wel vier man zich kwalificeren. Jurgen, Frank, Bart en Fedde staan op schootsafstand van de OVDH. Er wordt dus over het algemeen niet constant gevaren waardoor veel gevestigde namen buiten de top 10 staan. Dat maakt ons spelletje leuk: de onderlinge verschillen zijn minimaal.
Behalve de JVDH dan…… Er waren ook nog wat zwempartijen aangezien zo nu en dan de wind heel gemeen kon zijn. Met name voor de wind is het dan opletten.
Morgen nog drie potjes en dan de prijsuitreiking: die wordt verwacht rond 1/2 vier maar is natuurlijk afhankelijk van wind en protesten. Behoorlijk wat wind verwacht maar niets wat wij niet aankunnen. Ook niet na deze twee pittige dagen.
Zie hieronder voor het foto album van Meta Pijlman! Leuk…
———————————————-
Metingen, ontmoetingen, ontwikkelingen bijpraten; het begin is er. Gezellig met een grote Duitse delegatie en de mannen uit Oostenrijk.
De Opening door de wethouder en vervolgens de sleepjes door de brug. Verrassende wedstrijden, het was bepaald wisselend en uitdagend; voor RC en zeilers.
Opvallende Goud en Zilver indeling (splitsing bij 31-32 boten) en morgen meer wind en wedstrijden…..
Maar; de kop is eraf…
