Het inmiddels traditionele trainingsweekend van vloot Friesland viel dit jaar in het weekend van 5 en 6 april. Inmiddels leven we in zomertijd, dus de verwachting was daar ook naar. De goden hadden echter wat anders bedacht. Het werden inderdaad prachtige, zonnige dagen, maar wel in de ochtend nog 4-5 graden en met een stevige wind. Binnen de vloot hebben we zeilers die hiervoor niet terugdeinzen. Deze 14 dappere mannen melden zich stipt volgens plan met getuigde boot en stevig in het winterpak op het starteiland. De KWS- vrijwilligers hadden zaterdag de Roerkoning ingenomen. Dus dat plan viel in duigen. Het KWS-bestuur had snel een oplossing: dan gaan jullie toch naar de Starttoren? Feit is dat de Starttoren min of meer het Heiligdom is van deze Koninklijke vereniging. Feit is ook dat het huidige Bestuur daar tegenwoordig wat soepeler mee om gaat. Op 1 hoog werden we door Cock en Henk hartelijk ontvangen met koffie en gebak. Zij zouden het hele weekend de trainers ondersteunen, zowel op de wal als in de rubberboten.
En dan de trainers. Dit jaar een nieuwe trainer en wel Pieter Jan Postma. Deze alom bekend meervoudige zeilkampioen was hiervoor geacquireerd door onze vlootmannen. Totaal bewust van zijn eigen bekwaamheid, maar ook totaal onbewust van wat hem te wachten stond, had Pieter Jan wel een opdracht meegekregen van het bestuur onder de dreiging, dat dit dan wel no-cure-no-pay moest gebeuren en en passant werd ook gemeld dat van de vorige trainer nooit meer iets is vernomen. Na wat onderhandelen was de deal gesloten en was ook Pieter Jan present om allen te begroeten op die zaterdagochtend. Ook dit jaar weer Jelmer Yntema als trainer erbij, een veelzijdige jonge wedstrijdzeiler en zeil-engineer. Wist jij bijvoorbeeld dat 1 cm knik in de schoot, gelijk staat aan 8 cm meer holling of was het twist? En dat dit volgens Pieter Jan, weer gelijk staat aan 2,5 kg minder zeildruk? Indrukwekkende cijfers toch 😉
Maar wat stond de zeilers te wachten. Bewust dan wel onbewust; bekwaam dan wel onbekwaam. Met de vraag ‘’wat is jouw grootste zeil-achilleshiel?” moest eenieder zijn grootste ‘’bewuste onbekwaamheid bloot leggen’’ . En zoals dat gaat bij veel Ojollers, dan werd dat met veel grappen en grollen geopenbaard; echter de ondertoon werd er professioneel door de trainers uit gedestilleerd. Na de laatste ‘’onbekwaamheid’’ merkt Pieter Jan op, dat niemand het over de ‘wedstrijdtactiek had gehad. Dat zat bij iedereen blijkbaar bewust goed of toch onbewust niet goed? Vervolgens werden er tips en trucs gegeven om later op het water te gaan uitproberen. De onderhoudende en vooral ook beeldende uitleg van Pieter Jan, werd vermengd met grappige anekdotes uit zijn zeiltijd. Het technische gedeelte was ook zeker humoristisch, met name omdat zijn Engelse zeiltermen bij de deze plenair mannelijke Ojollersgroep, soms leidden tot andere associaties dan Pieter Jan bedoelde. Verder werd de 100-80 regel door de trainers ingebracht; zorg dat je nooit 80% hangt, dan heb je wat over als je even echt voluit moet. Waarop Luut opmerkte dat hij maximaal tot 50-70 wilde gaan; waarmee Pieter Jan vervolgens onder grote druk akkoord ging.
En dan het water op. Met hazenstart over 1 boeg doorvaren en dan met een voor de windse start weer terug. Mede door de goede instructie vooraf, verliep dit vlekkeloos, ondanks de stevige wind. Ook Pieter Jan stapte nog even in een jol. Met de 631 liet hij zien hoe je een boot echt snel maakt; hij liet ons en met name Maarten V verbijsterd achter zich. En ook hiervan zijn belastende beelden beschikbaar. Met de lunch kregen we de meest leerzame beelden te zien en was duidelijk dat niet 1 achterlijk hetzelfde was en dan werd met name gedoeld op de twist. Hiermee had eenieder zijn eerste leerpunt binnen. Een ander collectief leerpunt was dat een scheve boot op zich niet een probleem hoeft te zijn: ‘’een stabiele boot geeft snelheid en een vlak gezeilde boot meer snelheid’’. Met ander woorden: er is nog hoop voor de lichtere zeilers onder ons. Hoe je die boot dan stabiel krijgt, is dan weer een kwestie van reguleren van de twist en overgebleven druk in je zeil (onderste helft). Duizelt het je al?
Na de lunch weer het water op met kramp in de kaken van het lachen, maar ook met alle zeiltips en beelden goed opgeslagen op onze interne schijven. Ook nu weer hetzelfde als de ochtend, maar met wel wat meer wind. En ook nu weer een uitgebreide napraat in het Heiligdom. En er werd weer veel gelachen en zo werden we stiekem toch weer wat bekwamer.
De zondag beloofde meer koude en minder wind. En dat kwam ook zo uit. Keurig om 9.00 uur stond iedereen paraat om door de rubberboten naar het Starteiland te worden gebracht. De bootjes lagen daar smachtend op ons te wachten. Die dag stond in het teken van laveren, gijpen, starten en potjes varen. Veelvuldig moest er worden geoefend en per boot werden beelden gefilmd. Ook nu weer deed Pieter Jan even voor hoe je een ojol ook kan gijpen zonder dat je regel 42 overschrijdt. Interessant leerpunt voor de cracks onder ons. Dan moet je wel over boven-ojol-gemiddelde acrobatische vermogens beschikken, maar dat ter zijde. En ook nu weer veel uitleg onder het genot van koffie, overgebleven gebak, soep en de eigen meegebrachte lunch. “Zorg dat je achterlijk leeft, respons geeft met name bij minder wind’’, benadrukte Pieter Jan. En wat betreft de individuele rondingen van de onderton: ‘’ een drama, dat moeten jullie echt afleren’’. Nou geloof het of niet: na de lunch werden alle achterlijken goed geleefd en werd de onderton massaal bestormd; en druk dat het daar was. Opvallend was ook, dat het oefenen van een start alleen werkt, als er een boventon ligt. Een soort van Pavlov-effect dus.
Dit weekend was er 1 om nooit te vergeten. We werden gedwongen om over alles na te denken. Bijvoorbeeld de vraag hoe wij onze goddelijke lichamen verplaatsen bij het overstag gaan. In feite was er niemand die dit geheel scherp had. Nou ja, behalve Onno, die op verzoek van Pieter Jan dit mocht voordoen met 2 stoelen. Maar hoe hij die joystick dan overpakte? Onno had geen idee. En zoals later bleek, gold dat voor alle zeilers. Op dat punt zijn we dus allen onbewust bekwaam, echter voor het overige valt er nog veel samen te oefenen en samen te delen.
De trainers werden hartelijk bedankt voor hun leerzame en gezellige inbreng dit weekend. Echter ook de organisatie-mannen van vloot Friesland werd hartelijk bedankt natuurlijk. Zij zijn erin geslaagd een geweldig trainersduo vast te leggen met daarboven op de 2 ervaren assistenten. De KWS wordt bedankt voor het ter beschikking stellen van hun Heiligdom. En last but not least: Siep en Timo bedanken we, voor de door hun ter beschikking gestelde rubberboten. Laat het seizoen maar komen: vloot Fryslan giet stabyl troch.
Quintus
