Zeilen op het water van Eernewoude

’EFFE WAT ANDERS’, zo stond er met duidelijke hoofdletters op een Olympiajol van Jan Willem Lalleman. Jaren geleden, toen de wedstrijden om de ’Princenhof-beker’ nog op het ranglijstmenu stonden.
De door Jan Willem gekozen titel zou zomaar op het water van Eernewoude hebben kunnen slaan, want dat was - en is nog steeds - effe wat anders. Een schitterend natuurgebied (Nationaal Park De Alde Feanen), met meerdere plassen, petten en sloten, met de Grutte Krite als het geschiktste, verreweg ruimste wedstrijdwater en minste hindernis van pleziervarende recreanten.

Maar, eigenzinnig als Friezen zijn, 24 van de 25 keer is het Princenhof- evenement (destijds tevens het Open Fries Kampioenschap Olympiajollen) op de kleinere, nauwere Sânemar en Folkertssleat gehouden.
Met aanmoedigingen vanaf de wallekant van ’Het Baken’ (vakantiehuisje, maar tevens wedstrijdcentrum van de ZV ’Eendracht Maakt Macht’), dat het als locatie won van de Grutte Krite.

H.C. van Dockum beschreef in 1946 - in ’Hoe ’t groeide aan ’t onland’ - de vroege voorloper, van wat vanaf 1981 een kwart eeuw aaneengesloten, als Eernewoudster Olympiajol-evenement binnen de IOU gestalte kreeg:

”...Tien dagen later heeft De Watergeus van Dockum z’n derden Nationalen Princenhoftocht. Dit keer staan internationale ontmoetingen tusschen Engelsche en Hollandsche jollenzeilers in de Olympia-jollen klasse op het programma.

De president van de Royal naval sailing association, royal naval club te Portsmouth, aanvaardde vreugdevol de door de Dockumer Watergeuzen tot hem gerichte uitnodiging om naar Eernewoude te komen.
Zelfs met een loupe hebben de Britten het plaatsje op de kaart niet kunnen vinden. Maar desondanks komen zij. .

De Engelsch-Nederlansche ontmoeting vindt plaats tussen P.D. Gick, den aanvoerder van het Britsche team - commandant van een Britsch vliegtuigmoederschip, die gaarne voor een paar dagen den oceaan, z’n indrukwekkende zeeboot en z’n welsluitend uniform verwisselde voor het Wiid, een Olympia-jol en een zeiltenue - , P.J.P. Leckie en Charles Currey voor Engeland, Daan Kagchelland, J.H.H.J. de Jong en Nelly van Gool voor Nederland.

Zeer sportief is den Engelschen - die hunne echtgenoten naar Eernewoude hebben doen overkomen - , een drietal Olympia-jollen ter beschikking gesteld, toen de onmogelijkheid bleek hun eigen booten van over het Kanaal naar Friesland te doen vervoeren. De Engelsche zeilers zijn gewend om op zee te wedstrijden. Zij kennen de jollen slechts van een plaatje. Teneinde het nadeel van het zeilen in andermans booten niet uitsluitend voor rekening der gasten te doen komen, is voor elk der drie wedstrijden waarin de kamp is verdeeld, om de booten geloot.
Op overtuigende wijze toonen de Nederlanders den Engelschen hun meerderheid. Zij kennen de schepen. Zij kennen het water.
Zij winnen glansrijk. De vreugde onder de toeschouwers op het water
en op den wal is groot…”.

Behoorde Daan Kagchelland in 1946 in Eernewoude tot de winnaars, zijn zoon Rinus zou hem dit later op dezelfde plek niet minder dan 6 keer nadoen.
Op de voet gevolgd door Jacobus de Vries, die de ’Princenhofbeker’ 5 maal won.

Dolf Peet en Theo Meus deden dit 2 keer. Jan ten Hoeve zag er het schoons van de Olympiajol bevestigd en ook Joep ten Brink bleek dit hier niet meer te kunnen ontkennen.
Veel zeilers zagen in Eernewoude het licht en stapten uit hun 16 m2 , Valk, Pampus en Regenboog richting de snel manoeuvrerende Olympiajol. En al bleven de vragen naar het wedstrijdwater (’waar is het?’) zich herhalen, het evenement behield zijn populariteit, gezien de steeds forse en sterke deelname vanuit alle windstreken. In 1992 een record-participatie van zo’n 50 boten, met overall-winst voor de ’Hollander’ Rinus Kagchelland en op plaats 2 en 3 de Groninger toppers Ward Boersma en Nico Hofkamp. Eernewoude (vloot Friesland) te dien tijde innovatief? Ja, zeker: denk aan
het toegepaste ’matchracen’, de regelmatige trainingszondagen in wedstrijdmodel, het onder streng en stimulerend bewind van vloothoofd Henk Schaaf hernieuwd aan- en optreden tijdens de Sneekweek.

In 2005 won Herman Eggink (in 1972 nog roeiende Olympiër in de ’acht’) de laatste slag om de ’Princenhofbeker’. Een prijs die nu - op 8 en 9 juli

2023 - inzet is bij de 26-ste editie van deze, evenzovele malen door de ZV ’E.M.M.’ georganiseerde ’klassieker’, nu met Theo Meus als beschermheer en wedstrijdleider, bijgestaan door een connaisseur als Jacobus de Vries.

Inschrijven via deze website: Inschrijven Princenhofbeker 2023 (https://ojol-site.e-captain.nl/activiteiten)